Los heraldos negros
César Vallejo (1918)
Hay golpes en la vida, tan fuertes … Yo no sé!
Golpes como del odio de Dios; como si ante ellos,
la resaca de todo lo sufridose
empozara en el alma … Yo no sé!
Son pocos; pero son … Abren zanjas oscuras
en el rostro más fiero y en el lomo más fuerte.
Serán talvez los potros de bárbaros atilas;
O los heraldos negros que nos manda la Muerte.
Son las caídas hondas de los Cristos del alma,
de alguna fe adorable que el Destino blasfema.
Esos golpes sangrientos son las crepitaciones
de algún pan que en la puerta del horno se nos quema.
Y el hombre … Pobre … pobre! Vuelve los ojos, como
cuando por sobre el hombro nos llama una palmada;
vuelve los ojos locos, y todo lo vivido
se empoza, como charco de culpa, en la mirada.
Hay golpes en la vida, tan fuertes … Yo no sé!
Nederlandse vertalingen
Vertaling door Jules Grandgagnage (2017)
DE ZWARTE HERAUTEN
Er zijn slagen in het leven, zo krachtig ... Ik weet het niet!
Slagen als van de haat van God; alsof, tegenover hen,
de onderstroom van alle leed
opwelde in de ziel ... ik weet het niet!
Ze zijn zeldzaam, maar ze zijn... Ze maken diepe voren
in het meest woeste gezicht en op de sterkste rug.
Misschien zijn het de hengsten van barbaarse Attila's;
of de zwarte herauten die door de dood naar ons zijn gestuurd.
Ze zijn de diepe val van de Christus der zielen
van een gekoesterd geloof gelasterd door het lot.
Die bloedige slagen zijn als het knetteren van
brood dat verbrandt bij de ovendeur.
En de mens ... Ocharme ... ! Hij keert zich om, zoals
wanneer een klap op de schouder ons roept;
draait zijn gestoorde ogen, en alles wat leeft
welt omhoog, als een poel van schuld, in zijn blik.
Er zijn slagen in het leven, zo krachtig ... Ik weet het niet!