Stopping by Woods on a Snowy Evening
Stilstaan bij een besneeuwd bos
Whose woods these are I think I know.
His house is in the village, though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.
My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.
He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.
The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
Ik denk te weten wie dit bos bezit.
Hoewel zijn huis zich in het dorp bevindt
Weet hij niet dat ik hier stop en me verstout
Zijn bos te zien met sneeuw getint.
Mijn paardje begrijpt niets van dit oponthoud
Waarom ik zonder boerderij in 't woud
Tussen bos en ijzig meer gekneld
Op deze donkerste avond stilstaan zou.
Hij schudt zijn tuigje en zijn bel
Vragend: Is dit het juiste paadje wel?
Het enige andere geluid is het gestaag
Geruis van wind en 't donzen vlokjesspel.
De bossen zijn zo mooi dat ik wil blijven staan,
Maar mijn belofte dwingt me weg te gaan
Nog mijlen te gaan voordat ik slaap,
Nog mijlen te gaan voordat ik slaap.